disattinàre tr. strapazzare, vituperare, avvilire. L’hapo disattinadu dai conca fin’a pês l’ho ben bene strapazzato. | rifl. recipr. Si sun disattinados dai sa die chi sunu nàschidos si son caricati di vituperi. Si disattìnan dai su manzanu a su sero si vituperano dalla mattina alla sera. | intr. ass. dire scemenze, delirare. Hapo disattinadu? ho delirato? (Delogu Ibba).