disampàru s.m. abbandono. Essere, vivere in disamparu essere, vivere abbandonato, senza difesa. Chie mi cunfortad in custu disamparu? chi mi conforta in questo abbandono? In custu disamparu / tratta de mi aggiuare, fizu caru (Delogu Ibba). Time su disamparu ’e Deu temi l’abbandono di Dio. || sp.