dilgéniu s.m. ripugnanza. | avv. A dilgeniu contro voglia. S’es cojada a dilgeniu de sos suos s’è sposata contro voglia dei suoi. | Leare a unu a dilgeniu sposare uno contro voglia. | Tribagliare, mandhigare a dilgeniu lavorare, mangiare contro voglia. Anche disgéniu.