demóniu s.m. demonio. Candho s’attediad est unu demoniu quando s’adira è un demonio. Su demoniu tentat sempre a su malu il demonio tenta sempre al male. Es ruttu in francas de su demoniu è caduto tra le granfie del demonio. | Intraniadu o malintraniadu che demoniu malintenzionato, astuto come il demonio. | Demonieddhu demonietto, si dice di un bimbo irrequieto e vispo. | Demoniazzu demoniaccio. Es su demoniazzu chi m’ha tentadu è il demoniaccio che m’ha tentato. | Cara de demoniu, intragnas o coro de demoniu faccia, cuore o viscere di demonio. Lassal’istare, no bides ch’est a cara de demoniu? lascialo stare, non vedi che ha la faccia d’un demonio? | Haer sas artes de su demoniu aver le astuzie del demonio. Resessid a totu, ha totu sas artes de su demoniu riesce in tutto, ha tutte le astuzie del demonio. | Haer su demoniu in ala, in parentela aver dalla sua il diavolo. No lu tocches cussu, ch’ha su demoniu in ala, o in parentela non toccarlo colui, che ha il demonio in favore. | Francas de demoniu granfie del demonio, un avaraccio crudele. Feu che demoniu brutto come il demonio. Fagher sa ficca a su demoniu esser più brutto, più perverso del demonio. Hana fattu sa ficca a su demoniu (An.). | Anche s.f. Cussa pizzinna est una demonia quella ragazza è un demonio.