cundennàre tr. condannare. Su babbu l’han cundennadu a trint’annos ei su fizu a vinti il padre l’han condannato a trent’anni, il figlio a venti. | Cundennare a sa morte, a s’ergastolu, a galera in vida condannare alla morte, all’ergastolo, alla galera in vita. | rifl. Cundennaresi s’anima dannarsi l’anima. | rifl. ass. Cundennaresi dannarsi. Giuda cun sa disperascione s’es cundennadu Giuda con la disperazione s’è dannato.