cumbàtta s.f. confusione, affanno. Leare o learesi cumbatta affannarsi, affliggersi, tormentarsi. Si leat cumbatta manna pro l’imparare sa duttrina, ma no bi resessit s’affanna per insegnargli la dottrina, ma non ci riesce. | Dare cumbatta procurar noie, affanno, tormentare. | Esser de cumbatta a unu esser di fastidio, di affanno a uno. Anche esser sa cumbatta de unu essere il tormento d’uno. Anche esser o istare a cumbatta annoiare, infastidire. Sos fizos malos sun sa cumbatta de sas mamas i figli cattivi sono il tormento delle madri. No m’istes cue a cumbatta, chi mi ses isperrendhe sa conca non starmi là così petulante, che mi spacchi il cranio. | Lotta. Si ti cheres deffesu dai cumbatta (An.).