costumàdu 1 s.m. costume, uso, abitudine. A su costumadu secondo l’uso, la consuetudine, l’abitudine. Devimus fagher a su costumadu dobbiamo fare secondo l’uso, la consuetudine, come al solito. Andharesindhe a su costumadu ricadere nell’abitudine, nell’uso. | De bonu e de malu costumadu di buona, di cattiva indole. Issa es bona, ma su maridu es de malu costumadu ella è buona, ma il marito ha una brutta indole, un cattivo naturale. Una Dalila incontrare devid’hapo in costumadu (G. Cubeddu).