costàre intr. costare, valere. Custu trigu costat a trintachimbe francos su caltu questo grano costa trentacinque lire il quarto (d’ettolitro). Custu libberu costat vinti francos questo libro costa lire venti. Custu tribagliu mi costat suore meda questo lavoro mi costa molto sudore. | ass. Custu tribagliu mi costat meda questo lavoro mi costa molto. Già m’es costadu a lu persuadire ho sudato sette camicie per convincerlo. Anche scontare, pagare. Già l’es costadu su ’essire caldu sta pagando l’imprudenza d’uscir fuori accaldato. | Capitare, avvenire, succedere. No sun cosas chi costan dogni die non son cose che capitano tutti i giorni. Si t’es costadu, cunfessalu se ti è capitato (se hai commesso la mancanza), confessa. | Anche per constare. Custu no mi costat questo non mi consta. | Si costat se capita. Si costat chi m’agato e chi so sanu se capita che son vivo e sano (An.).