conduìre tr. condurre, menare. Cun gustu a Oloferne l’han conduida (Dore). | intr. Custu caminu conduid a s’istazione questa via conduce alla stazione. Al fig. Custa cundutta tua conduid a sa morte antizipada codesta tua condotta trascina alla morte precoce. Poco com. | rifl. A sa domo paterna s’es conduidu (Dore).