cònca 2 s.f. radice bulbosa di certe erbe. Conca de azu, de chibuddha, conca de raba, de caula; caula a conca, chibuddha a conca. | Conca de seddha arcione. | Conca de moro capinera, uccello. Anche moneta antica su cui erano incise quattro teste di moro → sìddhu, patàcca.