càsu 2 s.m. caso, combinazione, accidente. Si dan zertos casos chi niunu bi diat pensare si dan certi casi ai quali nessuno penserebbe. Cantos casos chi m’ha capitadu! quanti casi mi son capitati! | Casu de maladia, casos de pesta, de tifu, de meningite casi di malattia, di colera, di tifo, di meningite. | Su casu meu, su casu sou il caso mio, il caso suo. | Condizione, ipotesi. Ponner su casu, immaginare su casu, supponner su casu metter caso, far l’ipotesi. Ponzemus, immaginemus, supponzemus su casu chi babbu torret poniamo il caso che il babbo ritorni. | Quesito, questione. Hapo consideradu, istudiadu ’ene su casu ho studiato bene il caso. Casu morale, de cussenzia caso morale, di coscienza. | Peccato, mancanza, reato. Casu cuntempladu, riservadu, de eresia caso contemplato, riservato, di eresia. | Circostanza. In calesisiat casu beni a inoghe in qualsiasi caso vieni qua. | Occasione. Si si presentat su casu de una bona còmpora, m’avvisas se si presenta il caso di un buon acquisto, avvisami. | Condizione, imbroglio. Bellu casu, bruttu casu. M’agatto in unu casu metanzu e no isco comente ndh’’essire mi trovo in un brutto impiccio e non so come uscirne. | A donzi casu a ogni caso, in qualunque modo. | (t. gramm.) caso. Sos casos de sos nomenes in latinu sun ses e in grecu sun chimbe i casi dei sostantivi in latino son sei e in greco cinque. | Casu pensadu caso pensato. A casu pensadu a caso pensato. | A casu, pro casu a caso, per caso. | A casu disisperadu a caso disperato, perso. | Casu chi, in casu chi, casu mai chi caso che, nel caso che, caso mai che... | In casu de... in caso di... In casu de nezessidade, de famine, de morte in caso di necessità, di fame, di morte. | In su casu de sos casos nel caso dei casi. Capitare, daresi, benner, nascher su casu chi... avvenire, venire, nascere, darsi il caso. | Fagher casu de una cosa far caso. | Pensare a sos casos suos pensare ai casi propri. | No esser a su casu non esser del caso, essere inutile.