cascàda s.f. l’azione di sbadigliare, sbadiglio. Fagher sa cascada o s’ultima cascada esalare l’ultimo respiro. Puntu ha fattu sa cascada, e fit mortu ha solo boccheggiato, ed era morto. Dagh’has a fagher s’ultima cascada ti ndh’has abbizare te ne accorgerai appena spirato. | Anche per cascata (raro, lett.). Inue sa cascada... falat cun murmuros suaves (Mereu) → istrùmpu. | In certi posti anche per calcata (da calcare), spec. per le stoffe.