càpu s.m. capo, nel senso fig. di colui che presiede, regola, governa. Capu de sa soziedade, de sa bandha, de sos ladros. Es su capu de totu sos peus chi che sun in sa ’iddha è il capo dei peggiori del luogo. | Nei composti diventa cabu, quindi → cabubbànca, cabubbàndha, cabubbandhìdu, cabubbarranzéllu, cabugguàldia, cabumàstru, cabuòpera, cabupàrte, cabutàula. | A capu a capo della riga. Torrare a capu tornare a capo. | Esser sempre a capu esser sempre al principio, al sicut erat. E semus sempre a capu! e siamo sempre lì!