càppa 1 s.f. cappa, mantello. Cappa de preideru piviale. Cappa cun su cuguddhu mantello col cappuccio. Imboligaresi in sa cappa avvolgersi col mantello. | Sutta sa cappa sotto il pretesto. | Sutta sa cappa de su sole sotto la cappa del cielo. No creo chi s’agatted unu maccu che tue sutta sa cappa de su sole non credo che esista un matto come te sotto la cappa del cielo. | A capp’istesa a spada tratta.