brìncu s.m. salto. A brincu saltando. Passare a brincu saltare. A unu brincu con un salto, d’un salto. | A brincos a salti. | In duos brincos con pochi passi. Esser in unu logu in duos brincos arrivare a un luogo in poco tempo. | Andhare a brincos camminare a salti. Andhad a brincos chei su tilipilche cammina a salti come una cavalletta. | Fagher duos brincos far due salti, ballare. Cust’es zente ch’ha gana de fagher duos brincos questa è gente che ha voglia di far due salti. | Brincu tundhu salto fatto senza toccar l’oggetto che si salta. Brincu a pês giobados salto a piè pari. | Dare brincu francu lasciar partire uno qualche salto prima, nella corsa. Al fig. lasciar scappare qualcuno. Si li das brincu francu no lu ’ides pius se lo lasci scappare non lo vedi più. | Fagher una cosa a brincu far una cosa molto facilmente.