bocchìre tr. ammazzare, uccidere. | Bocchìrendhe su fogu, sa candhela spengere il fuoco, la candela. Bòcchindhe sa candhela, ch’es su die mannu spengi la candela, ch’è pieno giorno. | ass. Su quintu cumandhamentu este no bocchire nè fagher bocchire il quinto comandamento, non ammazzare. | Bocchire peugu ammazzar pidocchi, operazione vile e poco vantaggiosa. Tue baediche a bocchire peugu tu, va e ammazza pidocchi. | Bocchire a fusilada, a istoccadas, a ferru frittu ammazzare con una fucilata, a coltellate, con arma bianca. | Bocchire a punzos, a calches, a colpos de fuste ammazzare con pugni, con calci, a bastonate. | Bocchire innanti ’e s’ora ammazzare prematuramente. Una madre dirà a un figlio scapestrato: mi cheres bocchire innanti ’e s’ora mi vuoi far morire prima del tempo. | Bocchire a isteniu uccidere lentamente. Su fagher sou m’es bocchendhe a isteniu la sua condotta mi ammazza lentamente. | Bocchire a crebadura schiacciare, far crepare. Muda, sinò ti ’occo a crebadura taci, se no ti schiaccio (Cossu). | Al fig. Bocchire a bisticculu ammazzare con un buffetto. Anche ’occhìre.