biàncu s.m. bianco. No distingher su biancu dai su nieddhu non distinguere il bianco dal nero. Fagher su biancu nieddhu sconvolgere le cose, far apparire il contrario della realtà. Su biancu ’e s’oju cornea opaca. Su biancu (su giaru o sa giara) de s’ou albume, chiara. | Cambiales in biancu cambiali in bianco. | Dare su biancu dar di bianco. | Frimmare in biancu firmare in bianco. | Bestire de biancu vestir di bianco. | Esserbi differenzia che dai su biancu a su nieddhu esserci differenza come dal bianco al nero. | agg. Pilos biancos capelli bianchi. ’Arva bianca barba bianca. Iscura sa banca chi no b’had ’arva biancabànca. | Carta bianca carta bianca, facoltà di fare e disfare. Dare carta bianca concedere tale facoltà; haer carta bianca godere e abusare di essa. Ndhe faghet de ogni colore, isse ha carta bianca ne fa di ogni colore, ha carta bianca. | Musca bianca mosca bianca. Cosa rarissima. Esser chei sas muscas biancas esser rarissimo. | Binu biancu vino bianco, tutto quello che non è nero, anche sia dorato, rosso ecc. | Ua bianca uva bianca, tutta quella che non è nera. | Pedra bianca selce, quarzo bianco. | Biancu chei su nie bianco come la neve. | Biancu chei sa tela pallido come un cencio lavato. Faghersi biancu chei sa tela diventar pallido sotto una forte commozione.