bandhidàre intr. fare il bandito, l’assassino, vivere alla macchia. Andhare, bessire, daresi a bandhidare darsi alla macchia, fare il bandito. Daghi s’es vindicadu es bessidu (andhadu, s’es dadu) a bandhidare dopo essersi vendicato s’è dato alla macchia. Est istadu sett’annos bandhidendhe è stato sette anni bandito. | Anche per menar vita solitaria, appartata. Si no mi cheres tue, mi ch’andho a bandhidare se non mi ami tu, m’inselvo.