bàcculu s.m. bastone. Caminare cun su bacculu camminare col bastone. Colpu ’e bacculu bastonata. Colpu ’e bacculu! esclam. di maraviglia e d’ironia. Colpu ’e bacculu, ite proa ch’has fattu! corpo di bacco! hai fatto una bella prodezza! | Bacculu pastorale il pastorale. Es vessidu tandho su piscamu cun su bacculu pastorale allora è uscito il vescovo col pastorale. | Bacculu de suilcu (o suiscu) gruccia, stampella. Al fig. appoggio, sostegno. Bacculu de sa ’ezzesa bastone della vecchiaia. || lat. baculus.