àttu 1 s.m. atto, azione. Attu de superbia, de ira atto di superbia, d’ira. In attu de ira (ab irato). Ponner in attu eseguire. Attu de fide, de isperanzia ecc. atto di fede, di speranza ecc. Narrer o fagher narrer s’attu de contrissione dire o farsi dire l’atto di contrizione, disporsi o disporre uno alla morte. | Figura, sembianza, piglio. In attu ’e cumandhu, de clemenzia in atto di comando, di clemenza. | Gesto, movimento qualunque. Attos de monicca smorfie da scimmia. Su preigadore faghet zertos gestos chi paren attos de moninca il predicatore fa certi gesti che sembrano atti da scimmia. | Attu pratigu atto pratico. Benner a s’attu pratigu venire all’atto pratico. | avv. In s’attu nell’atto, nel punto. Fid in s’attu ’e partire stava sul punto di partire. | Attu de cumedia o tragedia. Candho so intradu a su teatru fin dendhe già su segundh’attu quando sono entrato nel teatro davano già il secondo atto. | Attos de sos Martires, de sos Apostolos, de sa Repubblica come in it. | Attos de notariu atti notarili. Attu pubblicu e brivadu. | Attos giudiziarios atti giudiziari. Attu de accusa. | Fagher sos attos a unu citar uno in giudizio, e spec. far gli atti esecutivi. Oe l’han fattu sos attos e l’han sequestradu su mesu ’e sa mobiglia oggi gli han fatto gli atti esecutivi e gli han sequestrato la metà dei mobili. Attos de su Parlamentu, de su Senadu atti Parlamentari, del Senato.