attrivìda s.f. l’atto di osare, ardire; ardimento. Haer s’attrivida osare, ardire. Had hapidu s’attrivida d’’enner a mi pedire unu piaghere pustis de totu su chi m’ha fattu dopo tutto quel che m’ha fatto, ha avuto l’ardire di chiedermi un favore. Fagher s’attrivida ardire, moversi, metter le mani addosso o su qualche cosa. Si faghes sa minima attrivida ti sego sa conca cun su fuste se ti muovi appena, ti spacco la testa col bastone. Missegnora, m’iscuset s’attrivida (Meurreddu).