atténtu 3 agg. attento. Istare attentu star attento. Andhar’attentu camminar cautamente. Andh’attentu, chi no ruas cammina cautamente per non cadere. Anche al fig. agire con prudenza. Chi’ andhat attentu no si ndhe pentit chi cammina con prudenza non si pente. | Istare a s’attentu osservare, stare in guardia. Ist’a s’attentu, no bidas a frade meu osserva se vedi mio fratello. Ist’a s’attentu in domo fa guardia alla casa. Attentu chi... dato che, giacché, poiché (Cap. Ros.). | A s’attentu e a s’asselvaassèlva. | Ist’a s’attentu a sa mia avvertenzia (Picoi).