arèna s.f. arena, rena, sabbia. Chei s’arena in grande abbondanza, in gran numero. Bi fin sos omines chei s’arena v’era una grandissima folla di gente. In cussa domo bi pioet su ’inari chei s’arena in quella casa ci piovono i danari in grande abbondanza. | Leare, giughere, trattare una cosa chei s’arena: fizu meu, su ’inari no si trattat (giughet) chei s’arena figlio mio, i danari non si trattano come l’arena. | Male de s’arena o de sas pedras renella. E tinghene de samben sas arenas (P. Luca) → rèna.