appìttu 2 avv. in attesa. Istar appittu, esser appittu aspettare, sperare. So sempr’appittu a tie aspetto sempre te. Es sempr’appittu a s’impiegu chi l’han promissu spera sempre l’impiego che gli han promesso. Es sempr’appittu a su mannau sta sempre aspettando la manna. Ist’appittu! spera, stai fresco! Tue cheres irricchire, ist’appittu! tu vuoi arricchirti, stai fresco! | Istar appittu confidare, aver fiducia. Chie istad appittu a s’aggiudu anzenu medas vias restad ingannadu chi attende l’aiuto altrui spesso resta ingannato. Colzu a chi’ istad appittu a s’anzenu misero colui che pone la sua speranza sull’altrui. | Anche con la preposizione de. Appittu de...: appittu de ervas totu su eranu (P. Serra).