anzénu agg. altrui, appartenente ad altri. Sa robba anzena la roba altrui. Terras anzenas paesi stranieri. Come sost. Mios, tuos, suos, nostros, vostros e anzenos parenti e non parenti. Ha cumbidadu a misciu, suos e anzenos ha invitato promiscuamente, parenti ed estranei. Su meu (su tou, su sou, su nostru, su ’ostru) ei s’anzenu le cose mie e le altrui. Lea su tou e lassa s’anzenu prendi il tuo e lascia l’altrui. In peddhe anzena corrias largas. || sp. ajeno.