antìfona s.f. antifona. Rammanzina, rampogna, seccatura. Cantare s’antifona a unu cantarla a uno, rimproverarlo. Intonare s’antifona cominciare un discorso fastidioso o increscioso, fare una proposta sgradevole. No m’intones cuss’antifona, so surdu a orijas non farmi codesti discorsi, da quell’orecchio non odo. Esser sempre sa matessi antifona esser sempre la stessa cosa stucchevole. Preigad e gridat, ma es sempre sa matessi antifona, cunfessaresi! predica e grida, ma ripete sempre la stessa antifona, confessarsi! Lu cumprendho, es sempre sa matessi antifona capisco, si tratta sempre della stessa noia. Ite bella antifona! (iron.) che bel principio! | No mi cominzes cun cuss’antifona! || gr. (antíphona) ἀντίφωνα (n. pl.).