àncu 1 s.m. dubbio, difficoltà, ostacolo, impedimento. Chena o senz’ancu, senz’ancu perunu senza dubbio alcuno. Cun calchi ancu, cun ancu con qualche dubbio, con dubbio. Faeddhare cun ancu, o senz’ancu parlare dubbiosamente o asseverantemente. Promittire senz’ancu promettere senza incertezza, senza condizione. No cherzo custos ancos: promittimi senz’ancu! non voglio questi tentennamenti, queste condizioni: prometti senza riserve! Agattare, haer, fagher, ponner ancu trovare, esserci, porre dubbio, incontrare difficoltà in una cosa. Più com. al neg. Dia ’enner, ma b’agatto cust’ancu verrei, ma trovo questa difficoltà. No bi ponzo ancu perunu non ho alcun dubbio.