affrentósu agg. soggetto a molte disgrazie, sfortunato, sventurato. Dai cantu est affrentosu totu sos males ruen subr’a isse è zimbello della mala sorte, tutti i mali gli piombano addosso. A su supplissiu affrentosu (Delogu Ibba). Vergognoso, infame. Morte affrentosa. || sp. afrentoso.