accùa avv. e prep. di nascosto. In forma di sost. Accua mia, tua, sua, nostra, issoro. Accua de su babbu, de su mastru ecc. Anche a s’accua: pro cussu fit ch’a s’accua a s’accua caminaisti cun sa conca oltada (Cossu 41); e de accua: custa es cosa de giaru e no de accua (Seche).