abbiàda s.f. l’atto di avviare e avvivare. S’ortulanu ha dadu un’abbiada a su tùrgalu, a su trogliu l’ortolano ha un po’ avviato il rigagnolo. Sa fiama s’ha dadu un’abbiada la fiamma s’è un po’ avvivata. Abbiadeddha (dim.) ravviatina. || da bia via, ’ia scriminatura; da biu vivo.