abbasciàre tr. abbassare, chinare. Abbasciare sa conca, sa fronte. Abbasciare sos corros umiliarsi, d’un superbo. Abbasciare su preju diminuire. Abbasciare sa ’oghe. Abbasciare su lughinzu ’e su velone scemare la luce, nei lumi a scartoccio. Fagher abbasciare sa cogorosta, sos corros, su zèlimu a unu umiliarlo. Chi che l’abbasciat sos chizos a terra (Cossu). | rifl. chinarsi, umiliarsi, degnarsi. No m’abbascio a benner cun tegus... | intr. andar a ospitare → falàre.