abbàgliu
s
.
m
. bagliore. Inganno.
Leare abbagliu
ingannarsi, cadere in errore. Anche incanto, oggetto d’ammirazione.
S’abbagliu de su ’ighinadu
l’incanto del vicinato.
S’abbagliu meu
, d’un figlio molto amato. || gr. (
bálios
)
βάλιος
vario.