abbàgliu s.m. bagliore. Inganno. Leare abbagliu ingannarsi, cadere in errore. Anche incanto, oggetto d’ammirazione. S’abbagliu de su ’ighinadu l’incanto del vicinato. S’abbagliu meu, d’un figlio molto amato. || gr. (bálios) βάλιος vario.